Geloof niet wat je vader je vertelt

Als je ergens aan begint, moet je het ook afmaken. Dat heb ik vroeger van mijn vader geleerd. Dat klinkt goed en dat is het ook, maar je kan er ook in doorschieten. Ik was kampioen volhouden. Een huwelijk, mijn eigen bedrijf, een bestuurslidmaatschap, een slecht boek. Het duurde allemaal te lang. Pas nadat ik er uiteindelijk mee stopte, merkte ik dat het helemaal niet goed voor me was.

Ik deed dingen waar ik niet gelukkig van werd vaak te lang. Als ik iets doe waar ik niet gelukkig van word, doe ik het meestal ook niet goed. Dus niet alleen ik word er niet gelukkig van, maar de mensen voor wie ik het doe eigenlijk ook niet. Dat is wat je noemt een loose-loose situatie.

Nu ik gezien heb dat het soms beter is om iets níet af te maken, waar je aan begonnen bent, let ik beter op. Ik vraag me vaker af of ik de dingen voor 100% doe. Met hart en ziel. Of ik er gelukkig van word. Als het een of twee keer tegenvalt is dat niet zo erg, maar als ik die vraag te vaak met nee moet beantwoorden, dan stop ik ermee. Ook als het nog niet ‘af’ is of ik nog niet weet wat ervoor in de plaats komt. Dat is soms best moeilijk omdat je mensen moet teleurstellen. Maar achteraf spijt hebben is echt veel moeilijker.

Zijn er dingen die jij blijft doen, terwijl je er eigenlijk helemaal geen zin meer in hebt?